پشتون ها
پایگاه مجازی دانشجویان افغانستانی

 

پشتون ها با افغان ها یکی از اقوام اصلی و تاثیر گذار کشور به شمار می آیند که به طور عمده در شرق و جنوب افغانستان سکونت دارند به زبان پشتو که یکی از زبان هان هند و اروپایی است، سخن می گویند.مرکز عمده پشتون ها در جنوب قندهار و در شرق جلال آباد می باشد.

 

 

 

 

زبان پشتو نیز معمولا به دو لهجه قندهاری و جلال آبادی یا جنوبی و شرقی، قابل تقسیم است.لهجه قندهاری در میان فرهنگیان و شهریان ،از طرفداران بیش تری برخوردار است.تسلط این زبان بر قندها،به آغاز حکومت احمد ششاه درانی بر آن شهر- و سپس بر تمامی کشور- بر می گردد و پیش تر از آن،این شهر مانند بسیاری از شهرهای افغانستان،جزو قلمرو زبان فارسی به شمار می آمد و هم اکنون نیز،تعداد قابل توجهی از شیعیان ساکن در این شهر و اطراف آن به زبان فارسی صحبت می کنند و در میان اهالی محل به ((فارسیوان )) معروفند.

 

 

 

 

 

 

 

پشتون ها را در افغانستان به اسم افغان(اوغان) می شناسند.آن ها نیز هنگام برخورد با سایر اقوام،خود را به این نام معرفی می نمایند،هر چند در میان خود و زبان پشتو به عنوان پشتون نیز خوانده می شوند.از این رو اطلاق ((افغان)) بر سایر اقوام مانند هزاره،ازبک،تاجیک و... ناشی از ملاحظات سیاسی و تلاش های دهه های اخیر است که از سوی فرمانروایان و روشن فکران برای تشکیل ملتی جدید از میان اقوام این کشور،تحت عنوان ((ملت افغان ))صورت گرفته است.

 

 

 

 

 

 

 

افغان ها(پشتون ها)خود را از دودمان افغان پسر ارمیا ،پسر سانول ،پادشاه بنی اسرائیل می دانند.مستندات آنان در این باره که با افسانه نیز آمیخته است مورد تایید کارشناسان تاریخ به ویژه محققان پشتون شناس قرار نگرفته است و آنان هم چنان ،بر ریشه هند و اروپایی داشتن این قوم ،اصرار دارند.

 

 

 

 

 

 

 

این قوم ،به دو سلسله بزرگ غلزایی و درانی تقسیم می شود و هر یک از آن ها دارای دسته ،طوایف و خاندان هان متعددی است. سلاطین هوتکی که با قیام بر ضد سلسله صفوی،ریشه در سلسله نخستین دارند و امرای درانی که پس از مرگ نادر شاه افشار،تا فرو غلتیدن افغانستان به دامن مارکسیسم(1357-1135ش )بر افغانستان سلطه داشته ان ،به دودمان درانی متعلق بودند.

 

 

 

 

 

 

 

پشتون ها هر چند از سوی برخی خاور شناسان آمیخته ای از خوبی و شرارت توصیف شده اند،دارای برخی صفات برجسته اخلاقی و انسانی هستند که از جمله می توان به مهمان نوازی،شجاعت،استقلال دوستی ،صرفه جویی، سخت کوشی و شادابی آنان اشاره کرد.حس استقلال طلبی و آزادی خواهی پشتون ها از سویی، و شجاعتشان از سوی دیگر،موجب جدال های بسیاری در میان این قوم و عقده و کینه هایی را به بار آورده است.

 

 

 

 

 

 

 

درباره خود رایی و آزادی خواهی آنان می خوانیم:

 

 

 

 

 

 

 

(( باری نزدیک مرد دانا و سالخورده، از قبیله میاخیل ، منافع یک زندگی آرام و مصون را که زیر فرمان یک شاه نیرومند میسر است ، یاد کردم و آن را با نظام آشفته پر از مخاطرات، مقایسه کردم، پیرمرد به گرمی جوابم داد و بر ضد قدرت مطلقه با صدای بلند گفت: با بی اتفاقی راضی هستیم، با خطرات راضی هستیم، با خون ریزی راضی هستیم ولی هرگز با داشتن یک ارباب { آقا } راضی نخواهیم بود.))

 

 

 

 

 

 

 

تعداد زیادی از پشتون ها در شمال غرب پاکستان زندگی می کنند.آنان در دوران زمام داری عبدالرحمان (1901-1880م ) به طور رسمی از افغانستان جدا شدند. خط مرزی ((دوراند )) با توافق دولت انگلیسی هند و عبدالرحمان به وجود آمد و قسمت پشتون نشین شرق و جنوب شرق این مرز که ایالت سرحد و بخشی از ایالت بلوچستان پاکستان را شامل می شود، جزو پاکستان گردید. این قسمت که در افغانستان به عنوان پشتونستان مشهور است،همواره مایه تیرگی روابط دور کشور افغانستان و پاکستان و موضوع تبلیغات افراطیان در افغانستان بوده است. کنترل این مرز طولانی نیز هیچ گاه برای دو دولت امکان نداشته است و همواره تعدادی از مرز نشینان ،در حال رفت و آمد در این مسیر هستند که این امر باعث بروز مشکلات سیاسی – امنیتی شده است و محل امنی برای خاطیان فراری، افراد بیگانه و عناصر مشکوک و نفوذ و فعالیت آنان گردیده است.
 

 

 

 

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








ارسال توسط سیدمحمدحسینی
آخرین مطالب