چند روزی با یکی از مردان سیاست که دستی در نظریه پردازی سیاسی افغانستان دارد و سالها در این باره کار کرده و سخن گفته و در بطن " سیاست افغانستان " بوده گفتگو داشتم . درباره ی مسایل مختلف سخن گفتیم ؛ از افغانستان و دوران داکتر نجیب و زمان مجاهدین و طالبان و حکومت فعلی گرفته تا سیاست در ایران و منطقه و جهان . آنچه توجه من را به خود جلب
کرد این بود که این مرد چقدر راحت و ساده و روان همه ی مباحث را موشکافی و تجزیه و تحلیل می کند . این بسیار برایم شگفت انگیز بود ، و البته سوال برانگیز که چگونه ممکن است یک نفر آن هم با این سن ( شاید حدود 70 ساله ) بتواند به این راحتی درباره مسایل جاری بین الملل و افغانستان نظر بدهد و پازل های مغلق سیاسی را تکه تکه کند و بعد کنار هم بچیند . این گفتگوها دو سه روزی ادامه داشت و من مشتاق تر و مشتاق تر جسارت کرده ، ایشان را سوال پیچ می کردم .
اصولاً وقتی واژه ی " سیاست " در ذهن آدم ها می آید ، آن را غول بی سر و پایی می پندارند که هرگز شناخته شدنی نیست . سیاستمدار هم کسی است که لباس این غول را به تن کرده است و وارد دنیای غول ها شده است و سیاست مداری هم ، جنگ غول هاست که کار هر کسی نیست . خلاصه ، برداشت عوام از سیاست و سیاستمدار این است . اما براستی چنین است ؟! . در کشورهایی که بازیهای سیاسی بر اساس لیاقت و انتخاب و انتصاب انجام می شود ، دسترسی به پازل های سیاسی گرچه مشکل است اما ممکن است و گروه زیادی از مردم بر اساس برخی نقشه ها می توانند سر از اوضاع سیاسی آن کشورها در آورند و پیش بینی کنند که چه اتفاقی در حوزه ی فلان مساله ی سیاسی رخ خواهد داد . اما در افغانستان !
در افغانستان ، دو مشکل است : یکی همان بحث غول و جنگ غول ها که کار شناخت سیاست و پازل های سیاسی را در این کشور سخت کرده است . دوم اینکه در افغانستان آنان که وارد حوزه ی سیاست شده اند ، بر اساس لیاقت و شایستگی و انتخاب نبوده است و نیست ! پس چگونه مردم بیچاره ( عوام یا عوامِ تا حدودی چیز فهم ) بتوانند سر از مسایل سیاسی در این کشور درآورند !
من اگرچه سیاست خوانده ام و مسایل تئوریک سیاست را خوب امتحان داده ام ، اما باز هم حوزه ی سیاست افغانستان ، چیزی نیست که به این آسانی ها بتوان درباره اش سخن گفت ، چه رسد به تجزیه و تحلیل و تفسیر ! . همین مساله باعث شد که در این چند روز ، این دوست را به قول معروف " به گپ بگیرم " . جریان ها و اتفاق های تاریخی افغانستان را یادآوری می کردم و از ایشان درباره ی علل و عوامل آن سوال می پرسیدم ؛ درباره افراد و عناصر سیاسی مختلف و نقش آنها در رویدادهای خاص ، توضیح می خواستم و او هم با سعه ی صدر و بسیار روان جواب می گفت .
روز سوم و به عبارتی روز آخر ، بس که دانستنِ جزئیات برخی رخدادهای زشت سیاسی در افغانستان آزارم داد ، عاصی شدم و گفتم : " استاد ! یعنی چه ؟ این که شد بازی " . ایشان با تبسمی که از روی درد بود گفت : " بازی نه ! قمار بازی . سیاست در افغانستان قماربازی است و سیاستمداران ، قماربازان چیره دستی هستند که خوب می دانند چگونه قمار بزنند . در حین قمار ، ممکن است با یکدیگر معامله کنند و صحنه ی قمار را به هم بزنند ؛ ممکن است مصالحه کنند و قمار را متوقف کنند ؛ ممکن است به خاطر بُردن در قمار ، حریف را بکشند ؛ حتی ممکن است بسیار آرام برای صحنه سازی ، بر سر جان تماشاچیان ( مردم ) معامله کنند و اینها همه در حالی است که تماشاچیان ( مردم ) هرگز متوجه این معامله ها و مصالحه ها نمی شوند " .
آن چیزی که من را اشفته کرد ، حرفی بود که ایشان در خاتمه ی یک داستان سیاسی گفت . بحث از " خط دیورند " و دشمنی های پاکستان و افغانستان بود و اینکه چقدر پاکستان در حق افغانها ظلم کرده است . این دوست خاطره ای تعریف کرد که یکی از فرماندهان جهادی یک روزی در یک جایی ، مُهر ( تاپه ی ) کنسولگری پاکستان را از جیبش کشید و به یک نامه یا کاغذی مُهر زد . این یعنی قماربازی با پاکستان و مصالحه با آن کشور بر سر مردم و خاک افغانستان ! . این چه دشمنی است که جناب فرمانده جهادی و والی فلان ولایت ، آن قدر با آنها نزدیک و دوست است که مُهر کنسولگری شان را در جیب دارد ؟ اما در ظاهر ، پاکستان ، دشمن خونی افغانستان است ! .
دانستم که سیاست در افغانستان نه تنها غول نیست ، بلکه قمار کثیف و ابلهانه ای است که خیانت تنها هنر آن است ؛ خیانت به خاک و مردم ! و سیاستمداران مثل موش های خائنی هستند که زیر خاک ، مشغول دزدیدن و خوردن پنهانی اموال دیگران هستند . گرچه سر در آوردن از کار موشی که در زیر خاک می خزد ، سخت است اما اگر آدم دقیق باشد ، به راحتی می فهمد دیواری که گوش دارد موش دارد ؛ و افغانستان گوشه های بی شمار دارد ، فقط کافی است گوشه هایش را بشناسی بعد به راحتی می توانی قضایا را تجزیه و تحلیل کنی .
سید محمد عارف حسینی
18 / 8 / 1391
تاریخ: پنج شنبه 18 آبان 1391برچسب:
سیاست,
سیاست افغانستان,
قمار,
قمار بازی,
قمار سیاسی,
سیاستمدارن,
پارلمان,
معامله های سیاسی,
غول سیاست,
اوضاع سیاسی,
حوزه,
نماینده,
نمایندگان پارلمان,
مصالحه های سیاسی,
مقاله,
مقاله سیاسی,
محمدعارف حسینی,
مقاله محمد عارف حسینی,
,
توماس فریدمن
گاه و بي‌گاه از من مي‌پرسند: «به جز كشور خودت به كدام كشور ديگر علاقه داري؟» هميشه يك جواب داشته‌ام: تايوان و مردم مي‌پرسند «تايوان؟ چرا تايوان؟» جواب خيلي ساده است. چون تايوان صخره‌اي لم يزرع در دريايي پر از امواج توفاني و بدون منابع طبيعي براي زندگي كردن است. حتي براي ساخت و ساز بايد از چين ، شن و ريگ وارد كند و با وجود همه اينها چهارمين ذخاير كلان مالي دنيا را در اختيار دارد. زيرا به جاي كندن زمين و استخراج هر آنچه كه بالا مي‌آيد، تايوان ذهن و افكار 23 ميليون تايواني را مي كاود، استعدادشان را، انرژي‌‌شان را و هوش و ذكاوت شان را. چه زن و چه مرد.
هميشه به دوستانم در تايوان مي‌گويم: شما خوشبخت‌ترين مردم دنيا هستيد، چطور اينقدر خوشبخت شده‌ايد؟ نه نفت داريد، نه سنگ آهن، نه جنگل، نه الماس، نه طلا، فقط مقدار كمي ذخاير ذغال سنگ و گاز طبيعي و به خاطر همين هم است كه فرهنگ تقويت مهارت‌هايتان را توسعه داده‌ايد؛ كاري كه امروزه ثابت شده با ارزش ترين و تنها منبع تجديدپذير واقعي در جهان است.
حداقل اين برداشت شهودي من بود. اما ما در اينجا دلايلي نیز داريم كه اين موضوع را ثابت مي‌كند. تيمي از سوي «سازمان همكاري اقتصادي و توسعه» اخيرا مطالعه‌اي كوچك اما جالب انجام داده و رابطه بين عملكرد افراد در تست‌هايي به نام « برنامه بين‌المللي ارزيابي دانش‌آموزان» يا PISA (كه هر دو سال مهارت‌هاي رياضي، علوم و درك خواندن افراد 15 سال را در 65 كشور امتحان مي‌كند) و درآمد كلي منابع طبيعي به عنوان G.D.P يا توليد ناخالص داخلي را براي هر كشور شركت كننده مورد بررسي قرار داده است. اگر بخواهيم خيلي كوتاه توضيح دهيم اينگونه مي‌شود كه رياضي دانش آموزان دبيرستاني شما در مقايسه با مقدار نفت يا مقدار الماسي كه استخراج مي‌كنيد چقدر خوب است؟
آندرياس شليچر كسي كه از طرف O.E.C.D بر تست‌هاي PISA نظارت مي‌كند مي‌گويد:
نتايج نشان داد كه رابطه‌اي فوق‌العاده منفي بين پولي كه كشورها از منابع طبيعي خود به دست مي‌آورند و دانش و مهارت‌هايي كه جمعيت دبيرستاني‌شان دارند، وجود دارد. «اين يك الگوي جهاني است كه در همه 65 كشوري كه در آخرين تست‌هاي ارزيابي PISA شركت كرده‌اند وجود دارد» چيزي به اسم نفت و PISA با هم و در كنار هم وجود ندارد. به گفته شليچر، در آخرين نتايج PISA معلوم شد كه دانش آموزان كشورهاي سنگاپور، فنلاند،كره جنوبي، هنگ كنگ و ژاپن با وجود بهره اندك از منابع طبيعي، نمرات PISA بالايي دارند. در حالي كه با دارا بودن بيشترين مقدار درآمد نفتي، دانش آموزان قطر و قزاقستان كمترين نمرات PISA را به دست آوردند. (عربستان سعودي، كويت، عمان، الجزيره، بحرين و سوريه نمرات
مشابه سال 2007 را در تست‌هاي بين‌المللي رياضيات و مطالعات علمي به دست آوردند، اين در حالي است كه دانش آموزان لبنان، اردن و تركيه- كه باز هم جزء كشورهاي خاورميانه هستند، اما با منابع طبيعي كمتر- نمرات بهتري را به دست آوردند). دانش‌آموزان كشورهاي آمريكاي لاتين كه جزو كشورهاي غني و داراي منابع طبيعي زياد محسوب مي‌شوند، مثل برزيل، مكزيك و آرژانتين در آخرين تستPISA نمرات
ضعيفي به دست آوردند. در مورد آفريقا بايد بگوييم كه اصلا در اين تست‌ها شركت نداشت. كانادا، استراليا و نروژ، كشورهايي كه باز هم داراي منابع طبيعي زيادي هستند، نمرات خوبي در PISA كسب كردند؛كه به گفته شليچر بخش اعظم آن مربوط به اين است كه هر سه كشور سياست‌هاي برنامه‌ريزي شده و سنجيده‌اي را در قبال ذخيره كردن و سرمايه‌گذاري درآمدهاي حاصل از منابع طبيعي‌شان اتخاذ كرده‌اند.
همه اين بررسي‌ها و نتايج به ما مي‌گويد كه اگر واقعا مي‌خواهيد بدانيد كه يك كشور در قرن 21 چگونه عمل خواهد كرد، منابع و معدن‌هاي طلاي آن را به حساب نياوريد، بلكه بايد معلم‌های تاثيرگذارش را، والدين آگاه و دانش‌آموزان متعهدش را مد نظر قرار دهيد.
شليچر مي‌گويد: نتايج يادگيري در مدارس امروز، شاخصي از ثروت و فوايد اجتماعي ديگري است كه كشورها در درازمدت حاصل خواهند كرد. اقتصاددانان خيلي وقت است كه در مورد «بيماري هلندي» صحبت مي‌كنند. اين امر زماني به وقوع مي‌پيوندد كه كشوري آنقدر متكي به صادرات منابع طبيعي خود باشد كه ارزش پول رايج آن به شدت بالا رفته و در نتيجه توليد داخلي آن به دليل وجود سيلي از واردات تحت تاثير قرار گرفته و نابود مي‌شود و در اين حالت قيمت كالاهاي صادراتي پيوسته بالا مي‌رود. چيزي كه تيم PISA نشان مي‌دهد يك بيماري مرتبط با آن است: جامعه‌هايي كه به منابع طبيعي خود بيش از حد وابسته شده‌اند،مستعد پرورش والدين و جواناني هستند كه بخشي از غرايز، عادات و محرك‌هايشان را براي انجام دادن تكاليف و تقويت مهارت‌هايشان از دست داده‌اند.
در مقايسه به گفته شليچر: «در كشورهايي با منابع طبيعي اندك – فنلاند، سنگاپور يا ژاپن- تحصيلات، نتايج و شان و مقام بالاتري دارد؛ حداقل تا حدی. زيرا در كل عموم مردم فهميده‌اند كه كشور بايد با دانش و مهارت مردمش به پيش رود و اين موضوع با كيفيت تحصيلات و سيستم آموزشي مرتبط است. والدين و فرزندان در اين كشورها مي‌دانند كه اين مهارت‌ها و توانايي‌هاي بچه‌ها هستند كه شانس‌هاي آنها را رقم مي‌زنند و هيچ چيز ديگري نمي‌تواند آنها را نجات دهد. بنابراين فرهنگ و سيستم آموزش كاملي را بنا مي‌نهند». يا همانطور كه دوست هندي- آمريكايي من كي.آر. سريدهار، موسس شركت سوخت باتري بلوم انرژي مي‌گويد: «وقتي منابع نداريد، مبتكر مي‌شويد.» به خاطر همين است كه كشورهاي خارجي با بيشترين تعداد كمپاني در ليست نزدک، چين، هنگ كنگ، تايوان، هند، كره جنوبي و سنگاپور هستند. هيچ
كدام از اين كشورها از منابع طبيعي براي پيشبرد اهداف خود بهره نمي‌برند. اما اين مطالعات پيام مهمي هم براي جهان صنعتي در بر دارد. مطمئنا در يك ركود اقتصادي ديرگذر، براي «انگيزه» جايگاهي وجود دارد. اما، شليچر مي‌گويد :
«تنها راه معقول اين است كه مسير خود را از طريق فراهم نمودن دانش و مهارت براي افراد بيشتري، به منظور رقابت، همكاري و ارتباط برقرار كردن در راستاي پيشرفت كشور، هموار نماييم.»
به گفته شليچر، به طور خلاصه در اقتصادهاي قرن بيست و يكم دانش و مهارت تبديل به پول رايج جهاني شده است، اما هيچ بانك مركزي كه اين پول را چاپ كند وجود ندارد. هر كس مجبور است كه خود تصميم بگيرد چقدر پول چاپ خواهد كرد. مسلما داشتن نفت، گاز و الماس خيلي خوب است. با وجود آنها فرصت هاي شغلي زيادي به وجود مي‌آيد، اما در دراز مدت جامعه را ضعيف خواهند كرد؛ مگر اينكه براي ساختن مدارس و ايجاد فرهنگ يادگيري هميشگي استفاده شود. شليچر مي‌گويد: چيزي كه شما را همواره به سمت جلو مي‌راند و باعث پيشرفت شما مي‌شود، چيزي است كه خودتان آن را ساخته‌ايد.
مترجم: ملاله حبیبی
منبع: نیویورک تایمز
تاریخ: یک شنبه 14 آبان 1391برچسب:
مقاله,
علم,
ثروت,
نفت,
علم بهتر است یا نفت,
تحقیق,
پیسا,
pisa,
محقق,
مقاله توماس فریدمن,
مطالعه جهانی,
نفت,
ریاضی,
تست های بین المللی,
تحقیق بین المللی,
منابع طبیعی,
ارزش نفت,
ارزش تفکر,
شلیجر,
اقتصاد,
صنعت,
پیشرفت,
انگیزه,
,
زمانی که ققنوس وطن،آماج تیرهای سیاه بدبختی بود،فریادرسی نداشت. آن سوخت و از خاکسترش ققنوسی برآمد که می خواهد آواز خوشبختی سردهد.آوایی که سرداد استقلال،یکپارچگی،اتحاد بود و اکنون از خاکسترهای باقی مانده آن بعد از گذشت اندی سال طلایه دارانی به پا خواسته که مشعل علم و فرهنگ را در جای جایش افروخته اند. اکنون من و تو خواهر و برادر دانشجو و فرهیخته، می چراها،آموزش ها،چیستی ها و رفتارها را از دست ساقی ستارگان آموزش در جام علم مستانه نوشیدیم و حال باید سرود مستی سردهیم که چه مستی بالاتر از اینکه پلی برای رشد هرچه بیشتر توانمندتر شدن وطن شویم.
عنوان همايش: فارغ التحصيلان افغانستاني، توانمندي ها،فرصت ها و چالش ها در راستاي توسعه و تعالي افغانستان
تاريخ همايش: 21 شهريور ماه 1391
برگزاركنندگان همايش: جمعی از دانشجويان افغانستاني استان قم
محل برگزاري: دانشگاه مفيد
مقدمه و ذكر توضيحات مختصري از همايش:
همايشي که در پيش روست اجلاسي با عنوان " فارغ التحصيلان افغانستاني، توانمندي ها، فرصت ها و چالش ها در راستاي توسعه و تعالي افغانستان" به بهانه بزرگداشت استقلال افغانستان مي باشد. موضوعات سخنراني ها و مقالات ،بررسي راهکارها و نيازهاي علمی جامعه دانشجويان افغانستاني مي باشد تا در مقابل چالشها، آمادگي لازم را کسب نمايند. همچنين با بررسي تاريخ استقلال کشورمان، آگاهي دانشجويان و فرهيختگان را نسبت به تاريخ و گذشته کشورمان غني تر سازيم.
عناوين مقالات:
عناوين مقالات ارسالي مي بايست در موضوع عنوان همايش انتخاب شوند.
نکته: همچنين از علاقمندان به ادب و هنر نيز درخواست مي شود آثار ادبي خودشان در رابطه با موضوع همايش و سالروز استقلال افغانستان را ارسال نمايند.
نحوه تنظيم مقالات:
· حداکثر در ۲۰صفحه تنظيم شود.
· همچنین مقالات ارسالي در برنامه Power point تهيه گردد.
· مهلت ارسال مقاله حداكثر تا تاريخ 15 شهريور ماه ميباشد .
· ۲مورد از مقالات ارسالی منتخب در همایش با هماهنگی نویسندگان آنها ارائه خواهد شد.ضمنا مقالات ارسالي در صورت تایید بدون هيچ گونه تغييري در ويژه نامه همایش چاپ مي گردند.
ایمیل:
indafghanistan@gmail.com
indafghanistan@yahoo.com
از محققین محترم تقاضا می شود مشخصات و شماره تماس خود را نیز به همراه مقاله در ایمیل ارسال نمایند.
با تشکر
تبادل
لینک هوشمند
